1992-ի մայիսի 17-ին եւ 18-ին ծավալված ռազմական գործողության արդյունքում ինքնապաշտպանական ուժերն իրենց վերահսկողության տակ վերցրին Ծաղկաձոր, Կանաչ տալա, Մեծշեն, Հինշեն գյուղերը: Մայիսի 18-ին ղարաբաղյան զինվորական միավորումները մտան Բերձոր ( Լաչին):

Բերձորի ազատագրումը մայիսյան հաղթանակների շարունակությունն է: Այն կարեւորագույն նշանակություն ունի հայության համար: Բերձորի ազատագրման արդյունքում բացվեց Արցախը Հայաստանին կապող ճանապարհը եւ ճեղքվեց Ղարաբաղի շրջափակման օղակը: Մինչ այդ Արցախը գտնվում էր տնտեսական շրջափակման մեջ: Դադարեցված էր գազի եւ էլեկտրաէներգիայի մատակարարումը: Սնունդ, դեղորայք, ռազմամթերք, վառելիքի նվազագույն քանակ հնարավոր էր հասցնել միայն ուղղաթիռներով:

Շուշիի հաղթանակից հետո ռազմական մյուս մեծ հաջողությունը Բերջորի ազատագրումն էր, այն վերածվել էր Արցախը Հայաստանից մեկուսացնող գլխավոր ռազմական հենակետի:  Լաչինի ռազմական հենակետի վնասազերծումը կենսական նշանակություն ուներ շուրջ չորս տարի շարունակվող շրջափակումը վերացնելու եւ Հայաստանի հետ ցամաքային կապը վերականգնելու համար:

Հետևաբար, Արցախի համար Լաչինի ազատագրումը չափազանց կարևոր ռազմավարական նշանակություն ունեցավ: Անհնար էր շրջափակման մեջ գտնվող երկրամասի գոյատևումը:

Այն, ինչ տեղի ունեցավ 1992 թվականի մայիսի 18-ին, սոսկ քաղաքի ազատագրում չէր, այն ազատամարտիկների կենաց ու մահու կռիվ էր, ցավոք` ոչ առանց կորուստների:

Լաչինն  այժմ հպարտությամբ կրում է պատմական Բերձոր անունը, այն Քաշաթաղի շրջկենտրոնն է:

armarLur.com